Zasiedzenie nieruchomości

Zasiedzenie to sposób nabycia własności na skutek upływu czasu.

Warunkiem zasiedzenia prawa własności nieruchomości jest m.in. jej nieprzerwane samoistne posiadanie.

Kto jest samoistnym posiadaczem?

Zgodnie z KC art. 336 posiadaczem samoistnym jest ten, kto włada rzeczą jak właściciel. Z kolei, posiadaczem zależnym jest ten, kto włada rzeczą jak użytkownik, zastawnik, najemca, dzierżawca lub mający inne prawo łączące go z daną rzeczą.

Dla oceny, czy posiadacz włada nieruchomością jak właściciel ważna jest również wewnętrzna chęć władania nieruchomością w ten sposób. Za przejawy woli można uznać:

• płacenie podatków związanych z posiadaniem nieruchomości lub opłat z tytułu użytkowania wieczystego,

• wskazywanie w dokumentach, umowach, oświadczeniach siebie jako właściciela nieruchomości,

• wytyczenia granic i ogrodzenie danej nieruchomości.

Długość czasu jaki musi upłynąć do nabycia nieruchomości uzależnione jest od tzw. dobrej lub złej wiary.

Czas niezbędny jaki musi upłynąć do zasiedzenia nieruchomości wynosi 20 lat (dla posiadacza będącego w dobrej wierze) lub 30 lat (dla posiadacza będącego w złej wierze).

Co oznacza dobra i zła wiara?

Dobra wiara oznacza, że posiadacz jest przekonany, że przysługuje mu prawo własności nieruchomości.

Zła wiara oznacza, że posiadacz wie, że nie jest właścicielem nieruchomości lub nie zdaje sobie z tego sprawy z powodu nie dołożenia należytej staranności.

Fakt zasiedzenia musi być potwierdzony orzeczeniem sądowym. W tym celu niezbędne jest złożenie do sądu wniosku o stwierdzenie zasiedzenia własności nieruchomości. Od wniosku pobierana jest stała opłata, niezależnie od wartości nieruchomości, w wysokości 2.000 zł. Możliwe jest zwolnienie z opłaty sądowej.